Nalaten. Nalatenschap. Wat laat je na? In het geval van mijn moeder onder meer een doos vol met handgeschreven briefjes. Getroffen door de bulbaire vorm van ALS verstomde haar spraak. Ze schreef op allerhande papier: blocnotes, een envelop van de bank, wikkel van een tijdschrift, de achterzijde van een kalenderblad. Flarden van gesprekken, een mededeling of vraag, in een tot op het laatst leesbaar handschrift. Ze overleed in haar slaap in 1995.
Bijna twintig jaar stond de doos met haar levenstekens op zolder, pas toen had ik de moed om ze te lezen. Ik deelde herinneringen met familie en haar vriendinnen, en maakte hierbij associatieve foto’s. Dit alles is gebundeld in Zul je met mij, een foto-essay over liefdevol rouwen. Mijn moeder is me dierbaar geworden. Ik herken haar humor, ik vind haar leuk. Meer nog dan haar sieraden, zijn de briefjes haar kostbaarste nalatenschap.
Ik was 29 jaar toen mijn moeder Pieta Wolthaus Paauw overleed. Ik besefte al jong het belang van een zorgvuldig testament. Mijn testament is in de loop van de jaren regelmatig gewijzigd, maar mijn legaat aan Stichting ALS is een constante. Het geeft me rust te weten dat mijn geld een goede bestemming krijgt.
De woorden nalaten en nalatigheid lijken op elkaar, maar betekenen een wereld van verschil. Laat niet na om over je testament na te denken, hoe confronterend het ook is. Bespreek en regel wat je wilt nalaten. Wees genereus en deel je liefde. Zeg, schrijf, of knipper met je ogen: ‘Ik hou van jou.’ Zolang het nog kan.
Voor onderzoek naar de oorzaak en behandeling van ALS. Geen tijd te verliezen.